طبق اعلام آگاهان تا به امروز از بین نگارندگان این ماتمکده مجازی فقط من و فرید و کمی تا قسمتی علی در قید حیات هستیم و بقیه هر کدام به یک وادی جهت مردن مراجعت کرده اند. بگذریم که یکی رفته پادگان در راه وطن کلاغ پر برود و آن یکی رفته تا به ما ثابت برای قبول شدن در کنکور به جز راههای امتحانی ما به درس خواندن هم می توان متوسل شد. الباقی هم به دلایل غیر قابل ذکر فعلآ از صفحه روزگار خط خطی شدند تا ما در اوج نا امیدی به پایدار نگه داشتن سکان این خانه کوچک چلچراغی باز هم امیدوار باشیم...
خلاصه اینکه در شرف دو ساله شدن هستیم و هرگز دوست نداریم کاری را که تا به امروز با هر کمی و کاستی ادامه دادیم خبر از تعطیلی اش بدهیم و یا اینکه همچون بسیاری از این دست وبلاگها که پیش از این و البته به صورت فردی بوده اند بدون خبر بار خود را جمع کنیم و دیگر اثری از ما نبینید...اینکه این تریبون به همین راحتی بخواهد تعطیل شود گمان نمیکنم برای هیچ کس خوشایند باشد. شاید اینبار لا اقل برای دوباره سازی این وبلاگ هم که شده به پیشنهادها و از همه مهمتر همکاری دوستان چلچراغیمان نیاز باشد . این پست را فقط به این واسطه نوشتم که دوست ندارم این جا تعطیل شود ...همین و بس

مهدی کریمی